Psalm 11 (tłum. Biblia Tysiąclecia)
1. Kierownikowi chóru. Dawidowy. Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie: Niby ptak uleć na górę!/ 2. Bo oto grzesznicy łuk napinają, kładą strzałę na cięciwę, by w mroku razić prawych sercem./ 3. Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?/ 4. Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich./ 5. Pan bada sprawiedliwego i występnego, nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość./ 6. On sprawi, że węgle ogniste i siarka będą padać na grzeszników; wiatr palący będzie udziałem ich kielicha./ 7. Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze./
Teologia Psalmu 11
Psalm 11 uczy nie tylko pokładania ufności w Bogu, ale zawiera uzasadnienie tej ufności. Bóg przebywający na Syjonie jest równocześnie Bogiem wszechświata. Uwadze Boga nic nie ujdzie (por. Ps 33, 13-15; Hi 28, 24), toteż ci, którzy się kochają w gwałtach zostaną ukarani jak Sodoma i Gomora (Rdz 19, 24), czy Gog i jego zwolennicy (ogień i siarka); ci zaś, którzy są prawi zobaczą Boże oblicze (l Kor 13, 12; Ap 23, 4).
ks. prof. Stanisław Łach
Jak możecie mówić do mnie: Uciekaj w góry jak ptak! wtedy, gdy szukam pomocy u Jahwe. Wobec grożącego niebezpieczeństwa taką radę dają psalmiście przyjaciele. Kiedy opisywany przez nich obraz zagrożenia, nie przekonuje autora Psalmu wytaczają ostateczny argument, – gdy walą się fundamenty cóż może zdziałać sprawiedliwy? Taki dialog zajmuje pierwszą część utworu. Być może jest to dalekie echo epizodu z życia Dawida wspomnianego w 1 Księdze Samuela 26, 19. Rada przyjaciół jest zrozumiała z ludzkiego punktu widzenia. Wydaje się jednak, że oburzenie autora, które można usłyszeć w wierszu pierwszym nie stąd wypływa. Rada przyjaciół jest ludzka. Wobec niebezpieczeństwa uciekaj. Dlaczego jednak obdarowany taką radą jest oburzony? „Dlaczego mi mówicie?..” prawie zawsze w psałterzu jest wypowiadane jako oskarżenie. Ten, który otrzymuje radę zamiast ją przyjąć – oskarża. A może rada przyjaciół zawiera jakieś inne znaczenie, które psalmista odczytał? „Uciekaj jak ptak..” można odczytać również jak usuń się z moich oczu. Może, więc psalmista tak to odczytał: Jestem w niebezpieczeństwie, a wy mówicie zejdź nam z oczu byśmy nie musieli myśleć o twoim cierpieniu? Przyjaciele nie mogli tak wprost tego powiedzieć wybrali, więc inną drogę. Tylko czy to są przyjaciele?
Wiesław Gdowicz
Wieczność milczy w świecie. Wypełnia li tylko puste miejsce pochwalnego hymnu: A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał [J 17,5]. Tylko Chrystus może prawdziwie wielbić, uwiarygodnić uwielbienie krokiem wiodącym Go do kresu -do śmierci. Głos Jego nie rozbrzmiewa w świecie, lecz w sercu słów; w sercu słów i znaków niedoskonałych. Nie jest to słowo, nie są to mowy - czytamy w Psalmie 19, ale też: ...ich głos się rozchodzi na całą ziemię [Ps 19]. Chrystus wypełnia pustkę psalmicznych słów: cierpieniem zdobył to miejsce, w którym kryje się prawda uwielbienia. On stanowi „teraz" prawdziwego zbawienia, zbawczych cieniów, które znamy dzięki temu, że On otworzył prawdziwe „teraz". Obecnie jest On prawdziwym zbawieniem naszych przemijających radości i sprawia, że „teraz" naszej nocy dąży do świtu.
Oto dobra nowina, słowo uwielbienia, które przekazujemy.
Paul Beauchamp SJ
