Psalm 34 (tłum. Biblia Poznańska)
BÓG WSPOMOŻYCIELEM SWOICH WIERNYCH
1 [Psalm] Dawida — gdy udawał szalonego wobec Abimeleka i, wygnany przez niego, oddalił się. 2 Będę błogosławił Jahwe w każdym czasie, chwała Jego zawsze na moich ustach! 3 Jahwe jest chlubą moją! Niech to usłyszą pokorni i niech się radują. 4 Uwielbiajcie Jahwe wraz ze mną, wychwalajmy wspólnie Imię Jego! 5 Szukałem Jahwe, a On mię wysłuchał i uwolnił od wszelkiej trwogi. 6 podnieście ku Niemu wzrok, a jasność was opromieni i twarzy waszej K nie okryje rumieniec wstydu. 7 Oto ubogi wołał, a Jahwe go wysłuchał i wybawił od wszelkiej udręki. 8 Anioł Jahwe rozbija obóz wokół tych, którzy się Go boją, i wybawia ich. 9 Zakosztujcie i przekonajcie się, jak dobry jest Jahwe! Szczęśliwy człowiek, który się Jego powierzył opiece. 10 Żyjcie w bo jaźni Jahwe, wy, Jego święci, ci bowiem, którzy się Go boją, nie cierpią niedostatku. 11 Możni zaznają biedy i głodu, lecz tym, którzy Jahwe szukają, na niczym nie zbywa. 12 Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie, nauczę was bojaźni Jahwe. 13 Komuż życie [nie] jest drogie, któż by [nie] pragnął dni, w których by zaznał szczęścia? 14 Strzeż języka swego przed złem, a ust swoich od mowy fałszywej! 15 Unikaj zła, a czyń, co dobre, szukaj pokoju i pilnie on zabiegaj! 16 Oczy Jahwe spoczywają na sprawiedliwych, a uszy Jego nachylone są ku ich wołaniu. 17 Oblicze Jahwe [zwraca się gniewnie] przeciw tym, co zło czynią, by pamięć o nich zetrzeć z ziemi. 18 Gdy [sprawiedliwi] wołają, Jahwe ich wysłuchuje i wybawia od wszelkiej udręki. 19 Bliski jest Jahwe tym, których serce złamane, a strapionych na duchu wybawia. 20 Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, ale Jahwe od wszystkich go uwalnia. 21 On strzeże wszystkich kości jego, ani jedna z nich nie będzie złamana. 22 Nieprawość zabija bezbożnego; kto nienawidzi sprawiedliwego, będzie ukarany. 23 Jahwe wybawia dusze swoich sług; kara nie dosięgnie tych, którzy się do Niego uciekają.
Teologia Psalmu 34
Podziękowanie i opowiadanie Psalmu 34 mają ten sam cel, a mianowicie pouczenie zebranych w świątyni „ubogich”, względnie „bojących się Jahwe”, że jedyna drogą do spokojnego życia na ziemi jest służba Bogu i szukanie u Niego ukojenia we wszystkich niedolach.
ks. prof. Stanisław Łach
Autor tej pieśni dziękczynnej posłużył się formą akrostychu alfabetycznego (brak jednak litery waw; por. Ps 9n; 25), co w pewnej mierze utrudniało mu rozwinięcie gładkiego toku myśli, nie przeszkodziło jednak w nadaniu utworowi przejrzystej budowy. Po wstępnym wezwaniu do wysławiania Jahwe (w. 2-4) wspomina on w pierwszej części (w. 5-11) o swym wybawieniu z wielkiego utrapienia i zachęca do ufności w Boga. W części drugiej (w. 12-23), o charakterze dydaktycznym, Psalmista wskazuje na bojaźń Bożą jako na drogę do prawdziwego szczęścia, przeciwstawiając błogosławieństwo płynące z życia pobożnego niechybnej zgubie, jaką gotują sobie bezbożni swymi niecnymi postępkami. — Podobieństwo do Ksiąg Mądrościowych pod względem treści i formy wskazuje na okres po niewoli babilońskiej jako na czas powstania Psalmu.
komentarz Biblia Poznańska
