Psalm 83 (tłum. Biblia Poznańska)
MODLITWA LUDU BOŻEGO PRZECIWKO SPRZYMIERZONYM WROGOM
1Pieśń; Psalm Asafa.2Nie trwaj w spokoju, Boże, nie milcz, o Boże, i nie spoczywaj!3 Bo oto burzą się Twoi wrogowie, a ci, którzy Cię nienawidzą, podnoszą głowę.4 Knują przewrotne zamysły przeciw ludowi Twemu i sprzysięgają się przeciwko tym, których Ty ochraniasz.5 Mówią: „Pójdźcie, wytraćmy ich, by przestali być narodem i by już nigdy odtąd nie wspomniano imienia Izraela!”6 Zaprawdę, zmówili się jednomyślnie i przeciwko Tobie zawarli przymierze:7 namioty Edomitów i Ismaelitów, Moabici i Hagaryci,8 Gebal, Ammon i Amalek, Filistea i mieszkańcy Tyru.9 Także i Asyria przyłączyła się do nich i udzieliła pomocy synom Lota10 Uczyń im jak Siserze, jak Jabinowi nad potokiem Kiszon,11 jak Midianitom, którzy zostali wytraceni pod Endori stali się mierzwą ziemi!12 Zgotuj ich przywódcom los Oreba i Zeeba, a wszystkim ich wodzom los Zebacha i Calmunny!13 Mówią bowiem: „Posiądźmy ziemie Boże!”14 Boże mój, spraw, by stali się podobni do liści porwanych zamiecią, do plew na wietrze!15 Jak ogień, który trawi las, jak pożoga, która ogołaca góry,16 tak ścigaj ich swą zawieruchą i przerażaj swym huraganem!17 Okryj oblicze ich hańbą, aby starali się poznać Imię Twoje, Jahwe!18 Niech ich ogarną wstyd i trwoga na wieki, niech zginą okryci niesławą!19 Poznają wtedy, że Ty, którego Imię jest Jahwe, Ty jeden jesteś Najwyższy ponad całym światem!
Teologia Psalmu 83
Bóg Izraela musi zatriumfować nad wszystkimi narodami jako jedyny prawdziwy Bóg. Wszystkie ich przymierza przeciw Bogu i Jego planom muszą być unicestwione. Bóg Izraela musi być uznany przez wszystkich.
ks. Prof. Stanisław Łach
Groźba najazdu przez sąsiadów – wrogów była powodem powstania tej lamentacji, która ma charakter narodowy. Prawdopodobnie powstał w chwili najazdu sprzymierzonych sąsiednich narodów, najprawdopodobniej za czasów króla judzkiego Jozafata. Struktura utworu: ww. 2-9 – prośna i lamentacja; ww. 10 – 19 – modlitwa – przeklinanie wrogów. Jakub Wujek rozpoczyna Psalm 82: „Boże, któż będzie podobny Tobie? Nie milcz i nie powściągaj się, Boże!” To słowa płynące z bezradności, która, dzięki temu, że są skierowane do Boga, nie jest beznadzieją. Bardzo mocny kontrast tych wierszy z następnymi: „Bo oto nieprzyjaciele Twoi okrzyk uczynili, a którzy Cię nienawidzą podnieśli głowę.” sprawia wrażenie, jakby porównanie postawy wrogów (okrzyk, który powinien być głosem uwielbienia, a uniesiona głowa winna być znakiem radości) z postawą Boga (milczy i powciąga się) miało być obrazem trwogi jaki przenika serce psalmisty. Przestrzeń między hałaśliwym i bezwzględnym wrogiem, a milczącym i powściągliwym Bogiem wypełnia lęk autora Psalmu 83. Tak jakby jedyne połączenie Boga z wrogami przebiegało przez lęk psalmisty. Złorzeczenia pod adresem wrogów są ekspresją tego lęku. Może wtedy łatwiej nam będzie zrozumieć o co tak naprawdę modli się psalmista: „Poznają wtedy, że Ty, którego Imię jest Jahwe, Ty jeden jesteś Najwyższy ponad całym światem!”
Wiesław Gdowicz
