Psalm 82 (tłum. Biblia Poznańska)
Sąd Boży nad niesprawiedliwymi sędziami
1Psalm Asafa. Bóg staje na zgromadzeniu Bożym, sprawuje sąd pośród bogów: 2„Jak długo jeszcze niesprawiedliwie sądzić będziecie i popierać sprawę złoczyńców? 3Stawajcie w obronie słabego i sieroty, oddajcie sprawiedliwość nędznemu i ubogiemu! 4Ratujcie nieszczęśnika i biedaka, wyzwólcie go z rąk złoczyńców!” 5Nie pojmując, nie rozumiejąc, chodzą w ciemnościach, a wszystkie podwaliny ziemi się chwieją. 6Myślałem: „Wy wszyscy bogami jesteście i synami Najwyższego. 7Ale pomrzecie jak inni śmiertelni i upadniecie jak każdy z możnych”. 8Powstań, Boże, sprawuj sąd nad ziemią, bo Twoją własnością są wszystkie narody.
Teologia Psalmu 82
Jeżeli (Pismo św.) nazywa bogami tych do których skierowano słowo Boże — a Pisma nie można odrzucić — to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: «Bluźnisz», dlatego, że powiedziałem: «Jestem Synem Bożym»". (J 10, 34 n). Ten argument zmusił uczonych do milczenia. Nas Psalm 82 uczy o Bożej godności sędziów; sądzenie to sprawa Boża (Pwt l, 17). Pouczenie to dotyczy sędziów nie tylko Stary Testament, ale i Nowy Testament. Szczególnie oni winni wydawać sprawiedliwe wyroki wobec wdów, sierot i ubogich.
ks. prof. Stanisław Łach
Nie jest wykluczone, że Psalm 82 został napisany jako pouczenie dla wszystkich tych, którzy w Izraelu mieli jakąkolwiek władzę. Nie chodziło tylko o to, aby przypominać o obowiązku, jaki nakłada na każdego sprawującego władzę jego urząd, lecz chyba przede wszystkim o podkreślenie wyjątkowej godności z tą funkcją związanej. Władza urzędników sprawujących władzę sędziowską sprawia, że są potężni. Są potężni we władzy, ale dla publicznego dobra. To sprawia, że powinni być potężni w mądrości i odwadze. W hebrajskim dialekcie są nazywani elohim czyli bogowie. Poprzez elohim, Bóg jak poprzez ministrów, wykonuje sprawiedliwość. Ci, którzy przyjmują władzę jako dar powierzony widzą jej ciężar i konsekwencje płynące ze sprzeniewierzenia takiego daru. Są jednak i tacy, którzy po pewnym czasie zapominają, że cokolwiek otrzymali i dziwią, gdy im to przypomnieć. Nie chcą słyszeć o darze i „Nie pojmując, nie rozumiejąc, chodzą w ciemnościach…” Większość czytelników psałterza nie jest jednak w posiadaniu tego rodzaju władzy i wydawać by się mogło, że nie dla nich ten utwór. A jednak…każdy otrzymuje dar, którym ma zarządzać. Jeżeli nie zrozumie, że dar jest mu ofiarowany, bardzo szybko może „niepojmować” i „nie rozumieć” i „chodzić w ciemności”. Dar jest po to by rozumieć.
Wiesław Gdowicz
Dar życia wiecznego w chlebie, który jest ciałem Chrystusa – to zapowiedź Ewangelii, to Objawienie. Pragnienie ludzkie stanowi jakby pudło rezonansowe, poza którym Ewangelia nie jest słyszalna. A zawsze jest możliwe stłumienie, wyciszenie rezonansu.
Paul Beauchamp SJ
