Psalm 68 (tłum. Biblia Poznańska)
TRYUMFALNY POCHÓD JAHWE
1[Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida; pieśń. 2Bóg powstaje! W rozsypce są Jego wrogowie i uchodzą przed Nim ci, którzy Go nienawidzą. 3Jak się rozwiewa dym unoszący się z pieca, jak wosk topnieje przy ogniu, tak giną bezbożni przed obliczem Boga. 4Ale sprawiedliwi cieszą się i weselą się przed Bogiem, pełni radości. 5Śpiewajcie Bogu, wysławiajcie Imię Jego, gotujcie drogę Temu, który przemierza pustynie, radujcie się w Jahwe i weselcie się przed Nim! 6Ojcem sierot i obrońcą wdów jest Bóg w swej świętej siedzibie. 7Bóg bezdomnych pod dach przywodzi, jeńców ku pomyślności prowadzi; tylko oporni pozostaną na wypalonej ziemi. 8Boże, gdy wychodziłeś na czele swego ludu, gdyś kroczył przez pustynię, 9drżała ziemia, rozpływały się niebiosa przed obliczem Boga, zatrząsł się Synaj przed Bogiem, przed Bogiem Izraela. 10Na dziedzictwo Twe, Boże, deszcz zesłałeś w obfitości i pokrzepiłeś je — osłabłe; 11lud Twój tam się osiedlił; w dobroci swej, Boże, zatroszczyłeś się o biednego. 12Pan przemówił; liczny jest zastęp zwiastunek radosnej wieści: 13„Królowie wojsk pierzchają w popłochu, a mieszkanka domu dzieli łupy. 14Czy chcecie pozostać przy trzodach? Skrzydła gołębicy pokryte są srebrem, a pióra jej mienią się bladym złotem. 15Gdy Wszechmocny królów gromił, śnieg padał na Calmonie.” 16Wyniosłe są góry Baszanu, wiele szczytów mają góry Baszanu. 17Czemu to zawistnie spoglądacie, góry o wielu szczytach, na górę, którą Bóg obrał sobie na siedzibę? Zaprawdę, Jahwe będzie na niej mieszkał wiecznie! 18Rydwanów Bożych dziesięćkroć tysiąc tysięcy: Pan przybywa z Synaju do świętego Przybytku. 19Wstąpiłeś na górę wiodąc ze sobą jeńców, przyjąłeś ludzi w dani, nawet tych, co sprzeciwiali się temu, by zamieszkać u Jahwe-Boga. 20Błogosławiony Pan każdego dnia! On dźwiga nasze brzemię, On, Bóg, wybawieniem naszym. 21Bóg nasz to Bóg wybawienia, Jahwe-Pan, i od śmierci może ocalić. 22Zaiste, Bóg skruszy głowę swych nieprzyjaciół, owłosioną czaszkę tego, który w grzechach żyje. 23Rzekł Pan: „Sprowadzę [ich] z Baszanu, dobędę z głębokości morskich, 24byś mógł we krwi zanurzyć stopę swoją, a język twoich psów miał swoją część z nieprzyjaciół”. 25Widać pochód Twój, Boże, pochód Boga i Króla mego do świętego Przybytku: 26Na przedzie idą śpiewacy, za nimi grajkowie w otoczeniu dziewcząt uderzających w bębenki. 27„Wysławiajcie Boga na świątecznych zgromadzeniach, wysławiajcie Jahwe, wy z rodu Izraela!” 28Oto Beniamin, najmłodszy, na ich czele, książęta Judy ze swymi zastępami, książęta Zebulona, książęta Neftalego. 29Okaż, Boże, swą potęgę, umocnij, Boże, coś uczynił dla nas! 31Poraź dzikiego zwierza w sitowiu, stado bawołów wraz z cielcami narodów, rozprosz narody, które pragną wojny! 30Dla Twej Świątyni w Jeruzalem królowie złożą Ci dary. 31cZ Patros przyniosą sztaby srebra, 32z Egiptu brąz, z krainy Kusz pośpiesza do Boga z wyciągniętymi rękoma. 33Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, wysławiajcie Pana, 34który rydwanem swoim przemierza niebiosa, odwieczne niebiosa! Oto rozbrzmiewa głos Jego, głos mocy. 35Uznajcie potęgę Boga! Majestat Jego na niebiosach, potęga Jego w przestworzach. 36Groźny jest Bóg w swym świętym Przybytku, Bóg Izraela, który darzy lud swój mocą i siłą. Niech będzie Bóg błogosławiony!
Teologia Psalmu 68
Cechą istotną Psalmu 68 jest włączenie starokananejskich mitów w kult Jahwe i przedstawienie przy ich pomocy Jego zbawczych czynów. W Psalmie 68 wielkie czyny Jahwe, jak wyprowadzenie z Egiptu, opieka na pustyni czy też w Kanaanie zastąpiły czyny naturystyczne. Te wielkie czyny święciła społeczność izraelska i prosiła Jahwe, aby i w przyszłości świadczył je swemu ludowi, bo On jest Bogiem naszego zbawienia (w. 20). W Ef 4, 3 wejście Jahwe do nieba z Ps 68 zostało odniesione do Jezusa Chrystusa, do Jego wniebowstąpienia. W wejściu Jahwe do swego sanktuarium widzi Apostoł odpowiednik wstąpienia Jezusa do nieba. Dzieło zbawcze Chrystusa oznacza wypełnienie dzieł ST także w sferze śmierci. „Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary. Słowo zaś «wstąpił» cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić'' (Ef 4, 8-10).
ks. Prof. Stanisław Łach
Ten utwór jest najtrudniejszym i najbardziej niezrozumiałym ze wszystkich Psalmów. Problem dotyczy nie tylko pojedynczych słów czy wersetów, ale również charakteru całego utworu. Chodzi o to czy to jest zwarta całość czy też zbiór luźno powiązanych wierszy lirycznych. Są nawet interpretacje mówiące, że każda strofa to początek starożytnego hymnu. Ostatnie ustalenia skłaniają się do uznania utworu za hymn triumfalny. Psalm 68 rozpoczyna się od wizji przypominającej działania wojenne. Epifania jest radością dla sprawiedliwych. Podkreśleniem majestatu Jahwe jest użycie obrazu Pana żywiołów tutaj burzy. Ze swojego sanktuarium Jahwe rozdaje dobrodziejstwa. Utwór obfituje w liczne odniesienia do faktów z historii Izraela np.; zwycięstwo Izraela z Siserą. Pojawia się również obraz - symbol gołębicy. Jego pojawienie się w tym miejscu komentatorzy tłumaczą faktem, że gołębica była symbolem bogini Isztar – bogini miłości i również wojny. Natchnienie pisarze opisując umiłowany przez Jahwe Izrael użyli tego symbolu. Obraz gór, odnosi być może czytelnika, do przedstawienia Jahwe jako Pana świata, który z góry Baszan dosięgnąć może wszystkich nieprzyjaciół. Święty Będą w swoim komentarzu tak opisuje ten Psalm: Prorok zapowiada sąd ostateczny (2-8); potem wylicza to, co Bóg uczynił dal swojego ludu (9-14); zapowiada, jakich dóbr Chrystus udzieli Kościołowi (15-20); przewiduje upokorzenie pysznych i prześladowania towarzyszące przyjściu Chrystusa (21-26); wreszcie zachęca wszystkie Kościoły do wielbienia Pana (27-36).
Wiesław Gdowicz
