Psalm 66 (tłum. Biblia Poznańska)
PIEŚŃ DZIĘKCZYNNA OCALAŁYCH
1[Uwaga] dla kierownika chóru: pieśń; Psalm. Wznoście ku Bogu okrzyki radości, wszystkie ziemie, 2opiewajcie majestat Jego Imienia, wysławiajcie wielkość chwały Jego! 3Wyznawajcie Bogu: „Jak przedziwne są dzieła Twoje! Dla Twojej wszechpotęgi hołd Ci składają Twoi wrogowie”. 4Niech Ci się kłania ziemia cała, niech śpiewa na Twą cześć, niechaj opiewa imię Twoje. 5Pójdźcie, a podziwiajcie dzieła Boże! Zdumiewających rzeczy dokonał wśród synów człowieczych. 6On morze zamienił w suchy ląd, przez rzekę przeszli suchą nogą; radujmy się przeto w Nim! 7On mocą swoją panuje na wieki; spojrzenie Jego ogarnia narody, by się oporni nie wywyższali. 8Błogosławcie, narody, Boga naszego, rozgłaszajcie chwałę Jego! 9On zachował nas przy życiu i nie dopuścił, by się zachwiały nogi nasze. 10Doświadczyłeś nas bowiem, Boże, oczyściłeś w ogniu, jak się oczyszcza srebro; 11sprawiłeś, że wpadliśmy w sidła, ciężar nadmierny włożyłeś nam na grzbiety; 12pozwoliłeś ludziom deptać po naszych głowach, musieliśmy przechodzić przez ogień i wodę — ale [wreszcie] wywiodłeś nas na wolność. 13Przychodzę do Domu Twego z ofiarami całopalenia i wypełniam wobec Ciebie moje ślubowania, 14które wypowiedziały wargi moje, które usta moje przyrzekły w mej udręce. 15Chcę ofiarować Tobie całopalenia z tłustych owiec wraz z dymem spalanych baranów; składam w ofierze woły i kozły. 16Pójdźcie i posłuchajcie, wszyscy, którzy Boga czcicie, a opowiem, co On dla mnie uczynił. 17Usta moje wołały do Niego, a język mój głosił chwałę Jego. 18Gdybym żywił w sercu niecne zamiary, nie wysłuchałby mnie Pan. 19A przecież Bóg mnie wysłuchał, nakłonił ucha na głos modlitwy mojej. 20Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił mojej modlitwy i nie odmówił mi swego miłosierdzia.
Teologia Psalmu 66
Bóg jest łaskawy tak dla całego ludu Bożego, jak i dla poszczególnych jego jednostek. To się w szczególny sposób realizuje w Nowym Testamencie. Śmierć Jezusa na krzyżu przyniosła zbawienie całej ludzkości i staje się ono udziałem poszczególnych ludzi przez Kościół Chrystusowy, który jest szafarzem łask wysłużonych na Krzyżu przez Jezusa.
ks. prof. Stanisław Łach
Psalm dzieli się wyraźnie na dwie części. Wiersze 1-12 to hymn dziękczynny opiewający majestat Boga i Jego moc (w. 1-4), która się objawiła w czasach dawnych, podczas wyjścia Izraela z Egiptu (w. 5n), i obecnie, przez uwolnienie go spod przemocy nieprzyjaciół (w. 8-12). Wiersze 13-20 są modlitwą indywidualną w czasie ślubowanej ofiary dziękczynnej (w. 13-15). Składający tę ofiarę opowiada zebranym w Świątyni o doznanej łasce Bożej i wyraża Bogu swą wdzięczność za nią (w. 16-20). — Ponieważ budowa tej pieśni odbiega od zwykłej struktury Psalmów dziękczynnych, a nadto obie części różnią się między sobą stylem i rytmem, trzeba przyjąć, że całość została ułożona z dwóch różnych pieśni albo też z ich fragmentów.
Z wierszy 9-12 można by wnioskować, że Psalm jest wyrazem wdzięczności za uwolnienie z niewoli babilońskiej. Niektórzy jednak przypuszczają, że pochodzi on z czasów króla Ezechiasza, po cudownym ocaleniu Jerozolimy, oblężonej przez wojska asyryjskie, w roku 701.
komentarz Biblia Poznańska
