Psalm 88 (tłum. Biblia Poznańska)
SKARGA W ŚMIERTELNEJ TRWODZE
1 Pieśń; Psalm Korachitów. [Uwaga] dla kierownika chóru: śpiewać według [melodii] „Machalat”; pieśń pouczająca Hemana Ezrachity. 2 Jahwe, Boże zbawienia mego, wołam głośno do Ciebie we dnie i w nocy. 3 Niech modlitwa moja dotrze do Ciebie, nakłoń ucha ku mojej skardze! 4 Bo nasycona cierpieniem jest dusza moja i życie moje znajduje się na skraju Szeolu. 5 Policzono mnie już do tych, którzy zstępują do dołu, jestem jak człowiek wyzbyty z wszelkiej mocy. 6 Między zmarłymi mam swoje łoże, [jestem] jak pobici, którzy leżą w grobie, o których już nie wspominasz, bo są poza zasięgiem Twej ręki. 7 Osadziłeś mnie w najgłębszym dole, w ciemnościach, w przepastnej czeluści. 8 Ciąży nade mną Twój gniew, przytłoczyłeś mnie wszystkimi Twymi nawałnicami 9 Oddaliłeś ode mnie moich bliskich, sprawiłeś, że stałem się dla nich przedmiotem obrzydzenia; jestem uwięziony i wyjść nie mogę. 10 Oczy moje gasną od utrapienia. Wzywam Cię, Jahwe, każdego dnia, wyciągam do Ciebie ręce. 11 Czyż to dla zmarłych będziesz czynił cuda? Czy cienie powstaną, by Cię wysławiać? 12 Czy to w grobie głosi się Twoją dobroć i wierność Twoją - w miejscu zatracenia? 13 Czy cuda Twoje objawią się w ciemnościach, a sprawiedliwość Twoja - w kraju niepamięci? 14 Dlatego wołam do Ciebie, Jahwe, i już od rana błaganie moje staje przed Tobą. 15 Czemu mnie odrzucasz, Jahwe, i ukrywasz przede mną swoje oblicze? 16 Nieszczęsny jestem i bliski śmierci już od młodości, znosiłem grozę Twoich dopustów, jestem u kresu sił. 17 Przewaliły się nade mną płomienie Twego gniewu, wyniszczyły mnie Twoje grozę budzące zrządzenia. 18 Otaczają mnie stale jak woda i zwartym kręgiem zacieśniają się nade mną. 19 Oddaliłeś ode mnie przyjaciół i bliskich, ciemność jest mi towarzyszem.
Teologia Psalmu 88
Psalm 88 winien nas pobudzić do wdzięczności za to, że w Nowym Testamencie cierpiący ludzie mają pociechę w życiu pozagrobowym i mają przykład opuszczenia Chrystusa nie tylko przez bliskich (Łk 23, 49), ale i samego Ojca (Mk 15, 34). Należy zdać sobie sprawę z tego, że opuszczenie jest drogą wybrańców Bożych (Hbr 5, 7), a ciemności zaś drogą do światła.
ks. prof. Stanisław Łach
Ten, który szeptem zwierza się ciemności. Pewien, że nikt nie zobaczy łez spływających na poduszkę. Obmyśla zasadzkę na Boga. Rano pochwyci Go swoją modlitwą. Myśli o Bogu, próbując nie myśleć o śmierci. Ale dlaczego tak dużo słów opisujących śmierć: szeol, grób, zmarli, zabici, dół, ciemność, przepaść? Zastanawiający jest brak w tym utworze charakterystycznej zmiany nastroju w przejściu od lamentacji do uwielbienia i dziękczynienia. Nagłe przejście od lamentacji do dziękczynienia to jakby gwałtowny zwrot od śmierci do życia i wskazanie na istotny sens utworu. Św. Będą mówi, że w tym Psalmie Jezus podczas męki prosi Ojca o pomoc. Kiedy kapłan w czasie Mszy Świętej podnosi nad ołtarz złamaną hostię uświadamiamy sobie, że jesteśmy świadkami przejścia – Paschy. Treścią Psalmu 88 nie jest fascynacja trwogą śmierci, lecz Pascha czyli przejście, a ono rozciąga się pomiędzy śmiercią a Życiem.
Wiesław Gdowicz
Pochłaniająca zazwyczaj śmierć sama zostanie pochłonięta.. Chrystus pozwolił jej jednak działać, by dobrowolnie uprzedzić swoje Zmartwychwstanie. Gdy zachęca nas byśmy nie stawiali oporu złemu, to nie dlatego, byśmy doświadczali się w cnocie cierpliwości, lecz byśmy współuczestniczyli w zbawiennym geście wpisanym w Biblię – w geście paschalnym.
Paul Beauchamp SJ
