Psalm 136 (tłum. Biblia Tysiąclecia)
1 Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry, bo Jego łaska na wieki./ 2 Chwalcie Boga nad bogami, bo Jego łaska na wieki./ 3 Chwalcie Pana nad panami, bo Jego łaska na wieki./ 4 On sam cudów wielkich dokonał, bo Jego łaska na wieki./ 5 On w mądrości uczynił niebiosa, bo Jego łaska na wieki./ 6 On rozpostarł ziemię nad wodami, bo Jego łaska na wieki./ 7 On uczynił wielkie światła, bo Jego łaska na wieki./ 8 Słońce, by dniem władało, bo Jego łaska na wieki./ 9 Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, bo Jego łaska na wieki./ 10 On Egipcjanom pobił pierworodnych, bo Jego łaska na wieki./ 11 I wywiódł spośród nich Izraela, bo Jego łaska na wieki./ 12 Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem, bo Jego łaska na wieki./ 13 On Morze Czerwone podzielił na części, bo Jego łaska na wieki./ 14 I przeprowadził środkiem Izraela, bo Jego łaska na wieki./ 15 I faraona z jego wojskiem strącił w Morze Czerwone, bo Jego łaska na wieki./ 16 On prowadził swój lud przez pustynię, bo Jego łaska na wieki./ 17 On pobił wielkich królów, bo Jego łaska na wieki./ 18 On uśmiercił królów potężnych, bo Jego łaska na wieki./ 19 Sichona, króla Amorytów, bo Jego łaska na wieki./ 20 I Oga, króla Baszanu, bo Jego łaska na wieki./ 21 A ziemię ich dał na własność, bo Jego łaska na wieki - / 22 jako dziedzictwo słudze swemu Izraelowi, bo Jego łaska na wieki./ 23 On o nas pamiętał w naszym uniżeniu, bo Jego łaska na wieki./ 24 I uwolnił nas od wrogów, bo Jego łaska na wieki./ 25 On daje pokarm wszelkiemu ciału, bo Jego łaska na wieki./ 26 Dziękujcie Bogu, niebiosa, bo Jego łaska na wieki.
Teologia Psalmu 136
Nauką Psalmu 136 jest przypomnienie ludowi Bożemu Starego Testamentu, iż zawdzięcza swemu Bogu stworzenie i zbawienie. Ten Psalm odmówił i Jezus po Ostatniej Wieczerzy w drodze do Ogrodu Oliwnego. W ustach Wcielonego Słowa Chrystusa, miały słowa tego Psalmu szczególniejsze znaczenie. Wszak wszystko przez to Słowo stało się, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. On przez słowa modlitwy w Ogrójcu: „Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”, zgodził się na Mękę, która jest największym dziełem w historii zbawienia. Toteż słowa refrenu: „albowiem na wieki trwa Jego łaskawość (miłosierdzie)” nabrały szczytowego znaczenia.
ks. prof. Stanisław Łach
Wydarzenia opisane w Psalmie to streszczenie Biblii od księgi Rodzaju do księgi Jozuego. To, co zaskakuje w odwołaniu do księgi Rodzaju to fakt, że kończy się ono na czwartym dniu stworzenia. Wszystko, co zostało tutaj umieszczone to niezmienne elementy stworzenia, czyli to co jest znakiem wieczności. Nietrwałe istoty żywe nie znalazły się w tym opisie. Ich miejsce zajmuje sfera historii, która rozgrywa się w wymiarze zbiorowym. Historia ożywia się po wprowadzeniu w ruch gwiezdnych przestworzy (w. 9), który to ruch pozwala ludziom mierzyć czas. Czas wpisany w przestrzeń sprawia, że gwiazdy wyznaczają okresy, których długość daje się porównać z długością opowiadania historii ludzkiej. Jest to droga spotkania się z wiecznością. Technika narracji, w której każdy epizod (wiersz) jest odcięty, jak gdyby nie był kontynuacją poprzedniego sprawia, że mamy wrażenie jakby to zależało wyłącznie od Boga i było skutkiem Jego woli.
Struktura: (1-3) - ogólne uwielbienie Jahwe, (4-9) - wielbienie Jahwe jako Stwórcy, (10-22) - wielbienie Jahwe za jego dzieła zbawcze wobec Izraela, (23-26) - streszczenie.
Wiesław Gdowicz
Ewangelista Mateusz pisze, że Jezus podzieliwszy chleb i wino wyszedł naprzeciw Męce po odśpiewaniu hymnu [Mt 26,30]. Odsyła nas zwłaszcza do Psalmu 136, gdyż wraz z innymi kończył paschalną wieczerzę. Jeżeli odpowiemy na zaproszenie Mateusza, ten Psalm ułatwi nam odnalezienie Chrystusa bliżej nas. Zaś gdy czytamy w Psalmie, że Jezus Chrystus daje nam chleb Boży, odnowę silniejszą niż śmierć, przez którą sam przeszedł, wówczas sam psalmista staje się nam bliższy, gdyż jego także pociągnęła tajemnica, do której my nie ukończyliśmy jeszcze biegu.
(Paul Beauchamp SJ
