Psalm 92 (tłum. Biblia Poznańska)
Sprawiedliwe rządy Boże
1 Psalm; pieśń na dzień szabatu.2 Dobrze jest sławić Jahwe i śpiewać na cześć Imienia Twego, o Najwyższy;3 głosić o poranku dobroć Twoją, a Twoją wierność nocą,4 przy wtórze dziesięciostrunnej lutni i harfy, przy dźwiękach cytry.5 Bo budzisz we mnie radość swymi czynami, Jahwe, cieszę się wielce z dzieł Twoich rąk.6 o jakże wielkie są dzieła Twoje, Jahwe! Niezgłębione są myśli Twoje.7 Prostak tego nie pozna, a głupiec nie pojmie tego.8 Jeśli bezbożni krzewią się jak ziele i rozkwitają wszyscy nieprawość czyniący, dzieje się tak, by wieczna spotkała ich zagłada.9 Ty zaś, o Jahwe, wywyższony jesteś na wieki!10 Zaprawdę, wrogowie Twoi, Jahwe, zaprawdę, wrogowie Twoi zginą i rozproszą się wszyscy nieprawość czyniący.11 Mój róg wywyższyłeś jak róg bawołu, namaściłeś mnie najprzedniejszą oliwą.12 Oko moje napawa się widokiem moich wrogów, uszy moje radują się wieścią o mych przeciwnikachK.13 Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, wzrośnie jak cedr na Libanie.14 Zasadzeni przy Domu Jahwe wyrastają na dziedzińcach Boga naszego.15 W starości jeszcze wydają owoc, zachowują żywotność i świeżość,16 by głosić, jak prawy jest Jahwe, On, opoka moja, i że nie ma w Nim nieprawości.
Teologia Psalmu 92
Autor Psalmu 92 uczy, że rządy Boże są sprawiedliwe. Jezus dziękuje Ojcu za dzieło zbawienia, jak to przekazał nam Łukasz (Łk 10,21), dziś mędrcy tego świata nie rozumieją tego co Bóg objawia prostaczkom. Należy nam dzięki czynić Bogu, aby dojść kiedyś do wiecznego chwalenia Boga w niebie. To dziękczynienie nada naszemu życiu świeżość, jaką mieli Symeon i Anna (Łk 2, 25.36).
ks. prof. Stanisław Łach
Poranne słońce. Brewiarz na kolanach. Cicha radość z pomocy jaką zesłał Bóg. Psalmista wpatrzony w swoje wypełnione radością serce. Lutnia, drgająca struna to nie seans psychoterapii, lecz miejsce gdzie można dotknąć Boga. Mocny kontrast pomiędzy tymi, którzy w Bogu znajdują radość, a losem złoczyńców to granice postawy wobec Boga. Łatwiej wtedy zobaczyć swoje miejsce. Złoczyńcy są nierozumni – psalmista słucha, a ja? Oni rozrastają się jak zielsko, lecz umierają – psalmista został pokropiony świeżym olejkiem, a ja? Oni zostają straceni – psalmista wywyższony, a ja? Złoczyńcy plenią się jak zielsko i jak zielsko usychają, psalmista rozkwita. A ja? A my? „Zasadzeni przy Domu Jahwe wyrastają na dziedzińcach Boga naszego.”
Wiesław Gdowicz
Człowiek, świadomie czy nie, szuka li tylko Boga. Żaden też człowiek szukający Boga nie może pomijać swego ciała. Bóg jest Dobrem, na które wskazuje wszelkie dobro; pod pojęciem zaś „pragnienia” rozumie się ruch w kierunku jakiegoś dobra jednocześnie dla niego samego, jak i dlatego, że wskazuje ono na Boga. Człowiek – obraz Boga – ciąży ku Bogu, ale nie tylko wyjątkowo, lecz ustawicznie, w dzień powszedni i w niedzielę, rano i wieczorem.
Paul Beauchamp SJ
