JAHWE — KRÓL ŚWIĘTY I SPRAWIEDLIWY
1 Jahwe jest Królem — drżą narody; tronuje na cherubach — chwieje się ziemia.2 Wielki jest Jahwe na Syjonie i wywyższony nad wszystkie narody.3 Niech sławią Imię Twoje wielkie i grozę budzące: święte jest!4 Potężny to Król, który umiłował Prawo. Tyś ustanowił, co słuszne, Tyś ustalił Prawo i sprawiedliwość w Jakubie.5 Wysławiajcie Jahwe, Boga naszego, i upadnijcie na twarz u podnóżka stóp Jego! Święty jest!6 Mojżesz i Aaron są pośród Jego kapłanów, a Samuel wśród tych, którzy wzywali Jego Imienia. Wołali do Jahwe, a On ich wysłuchał.7 W słupie obłoku przemawiał do nich: przestrzegali Jego przykazań i Prawo, które im dał.8 Jahwe, Boże nasz, Tyś ich wysłuchał; Bogiem przebaczenia byłeś dla nich, ale karałeś ich przewinienia.9 Wysłuchajcie Jahwe, Boga naszego, i upadnijcie na twarz u stóp Jego świętej góry! Bo święty jest Jahwe, Bóg nasz.
Teologia Psalmu 99
Autora Psalmu 99 interesuje głównie spotkanie Boga z Izraelem, które wyraziło się w przymierzu i w Prawie. Jahwe jest Królem świata, ale przede wszystkim jest On Bogiem narodu, który wybrał; jest On Bogiem przymierza. Jego świętość, Jego sprawiedliwe sądy i Jego łaskawość stanowią istotny przedmiot kultu w Jerozolimie. Jahwe miłuje Prawo. Ta myśl przewija się w całym utworze. Ona też powinna zajmować umysły wybranego narodu. Prawo, które obowiązuje w Izraelu nie jest dla niego czymś obcym, Jahwe go stworzył. Oddawanie czci Bogu jest wielbieniem Boga, który ustanowił Prawo i który sądzi według prawa wszystkie ludy. Przez naród wybrany Bóg dał poznać Prawa innym ludom. Objawienie Prawa Izraelowi zobowiązuje Go szczególnie do bojaźni wobec Jahwe.
ks. Prof. Stanisław Łach
Może codziennie wpatruję się w króla. Proszę, by dzień był jak widok na odległe szczyty. By ból nie łamał nadzei. Codziennie patrzę na Króla wiszącego na krzyżu. I częściej widzę krzyż niż Króla.
Wiesław Gdowicz
Trzy nierówne strofy tego hymnu są oddzielone od siebie refrenem, który był może powtarzany w czasie nabożeństwa przez lud, a wyraża jedną z głównych myśli Psalmu: Jahwe jest święty (w. 3.5.9). W pierwszej strofie (w. 1-3) Psalmista sławi powszechne królowanie Jahwe, w drugiej (w. 4n) — Jego sprawiedliwe rządy w Izraelu, w trzeciej (w. 6-9) — Jego łaskawość i miłosierdzie, okazywane narodowi za wstawiennictwem wielkich mężów przeszłości. W przeciwieństwie do poprzednich hymnów na cześć Jahwe-Króla (Ps 96-98), w Ps 99 perspektywa eschatologiczna jest mniej wyraźna (w. 1-3), a także moment uniwersalistyczny jest w nim słabiej zaakcentowany. Śpiewano go prawdopodobnie głównie w Święto Szałasów, w którego rytuale poczesne miejsce zajmowało czytanie Prawa. Pieśń ta powstała przypuszczalnie po niewoli babilońskiej.
komentarz Biblia Poznańska
