Psalm 123 (tłum. Ks. Prof. Stanisław Łach)
1. Do Ciebie wznoszę oczy moje, który panujesz w niebie.
2. Oto jak oczy sług patrzą na rękę swych panów, jak oczy służebnicy na rękę swej pani, tak oczy nasze - na Jahwe, naszego Boga, aż nam okaże łaskę.
3. Okaże nam łaskę, okaże nam łaskę, Jahwe, okaże, bośmy bardzo nasyceni wzgardą.
4. Dusza nasza jest nasycona bardzo wzgardą zadufanych w sobie, urąganiem pewnych siebie.
Psalm 124
1. Jeśliby Jahwe nie był z nami - mógłby Izrael powiedzieć -
2. jeśliby Jahwe nie był z nami, to, gdy ludy przeciw nam powstają
3. wówczas połknęłyby nas żywych; gdyby gniew zapłonął przeciw nam,
4. wówczas wody zatopiłyby nas, potok zanurzyłyby nas;
5. wówczas przeszłyby nad nami wnoszące się wody.
6. Błogosławiony Jahwe, że nas nie wydał na pożarcie ich kłom.
7. Nasze życie, jak życie ptaka wymknęło się z sideł ptaszników, sidło się rozerwało i myśmy się uwolnili.
8. Pomoc nasza - w imieniu Jahwe, który stworzył niebo i ziemię.
Psalm 125
1. Ci, którzy ufają w Jahwe, są jak góra Syjon, która się nie chwieje, lecz trwa wiecznie.
2. Jerozolimę okalają góry, a Jahwe otacza lud swój teraz i na wieki.
3. Nie pozostanie bowiem berło bezbożne nad posiadłością sprawiedliwych, aby nie mogli wyciągnąć sprawiedliwych, aby nie mogli wyciągnąć sprawiedliwi swych rąk ku bezprawiu.
4. Jahwe postępuje dobrze z dobrymi i z tymi, którzy są prawego serca.
5. Ale tych, którzy zbaczają na kręte drogi, odrzuci Jahwe ze złoczyńcami. Pokój nad Izraelem!
Teologia Psalmu 123
Autor Psalmu 123 uczy miłości swoich współwyznawców i daje przykład modlitwy za nich. Uczy też, że modlitwa ta winna być ufna, że Bóg przyjdzie z pomocą uciśnionym swoim sługom.
Teologia Psalmu 124
Autor tego Psalmu uwydatnia potęgę Jahwe, Władcy Syjonu, który jest Stwórcą świata, wobec słabości wszelkich wrogów Izraela. Tę potęgę Jahwe uwydatnia jeszcze mocniej Nowy Testament. Jezus zapewnił o ciągłej pomocy Bożej, co sprawia, że Psalm jest ciągle aktualny. Końcowy wiersz wszedł do często cytowanych modlitw Kościoła.
Teologia Psalmu 125
Mówi on nie tylko o tym, że Izrael ma zapewnioną taką opiekę Bożą, że go żadna siła nie może zmóc i pokonać, ale równocześnie uczy, że i każdy doń przynależny ma przyobiecaną pomoc Bożą. Jeszcze jaśniej rozwinie tę naukę Nowy Testament. Każdy chrześcijanin jest tu nazwany kamieniem węgielnym ufundowanym przez Boga. Można do niego odnieść słowa Chrystusa: „Kto słucha słów moich i wypełnia je, podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, potok wezbrany uderzył, a nie zdołał go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany”. W świetle Nowego Testamentu można Psalm 125 uważać za modlitwę pielgrzymki do Boga.
ks. prof. Stanisław Łach
Psalmiści pragnęli w swoich utworach przekazywać nie tylko, a na pewno nie przede wszystkim, swoje przeżycia. Poprzez dar poezji, który posiadali byli nauczycielami Izraela, a teraz także i nas wszystkim. Podążając w pielgrzymce do Jerozolimy (poprzez rozważania Psalmów stopni) w kolejnych utworach zobaczymy czego chcieli nauczyć nas ich autorzy oraz jakich metod używali. W miarę upływu czasu Psalmom, z różnych powodów, zaczęto nadawać tytuły. Służyły do szybszego dotarcia do głębokości treści. Innym zaś razem były sposobem na zapamiętywanie. Spróbuję spojrzeć na Psalmy poprzez nadanie im tytułów. Psalm 123 będzie nosił tytuł: „Jak patrzeć na Pana Boga?” Psalm 124: „Co by było gdyby?” a Psalm 125: „Wszystko postaw na jedną kartę?”. Do tych tytułów dodam kilka pojęć, by łatwiej było pamiętać i rozważać treść Psalmów. Psalm 123 – Człowiek klęczący. Poniżony. Wzgardzony. Podnosi głowę. Sługa.
Wiesław Gdowicz
