Psalm 126 (tłum ks. Prof. Stanisław Łach)
1. Pieśń pielgrzymów. Gdy Jahwe odmienił los Syjonu, byliśmy jak śniący.
2. Wówczas napełnił usta nasze śmiech, a język nasz – radość.
3. Wtedy mówiono pośród pogan: „Jahwe dokonał dal nich wielkich rzeczy”.
4. Odwróć, Jahwe nasz los jak potok w ziemi południowej.
5. Ci, którzy sieją we łzach – zbierać będą w radości.
6. Idą, idą powoli i płaczą, niosąc ziarno do siania. Będą wracać z radością i nieść swoje snopy.
Teologia Psalmu 126
W tym krótkim utworze mamy streszczenie postępowania Boga z Izraelem. Bóg Izraela działa w historii wciąż wyświadczając różne dobrodziejstwa. Wciąż dokonuje się odmiana jego losu. Tak samo jest też w dziejach Izraela Nowego Testamentu. Trzeba tylko umieć patrzeć na historię, a wówczas czasy nam współczesne będą pełne nadziei na przyszłość.
ks. Prof. Stanisław Łach
W południowej części Palestyny Negebie w lecie potoki stają się suchymi drogami. W porze deszczu natomiast przemieniają się w rwące potoki. Ten obraz służy psalmiście do wyrażenia sposobu działania Bożej łaski. Tęsknota za minionym dobrym czasem jest znakiem chwili obecnej. A chwila tak się objawia: „Idą, idą, powoli i płaczą niosąc ziarno na zasiew”. Wielu ludzi wróciło z niewoli. Ich narzekanie i lamentacja skupia się w tym Psalmie. I mimo, że wielu doznało odmiany losu, nad wielu zalegają ciemności. Lud modli się ufny w to, że raz okazana pomoc może się powtórzyć.
Wiesław Gdowicz
