Psalm 110
1 Dawidowy. Psalm. Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy.
2 Twoje potężne berło niech Pan rozciągnie z Syjonu: Panuj wśród swych nieprzyjaciół!
3 Przy Tobie panowanie w dniu Twej potęgi, w świętych szatach [będziesz]. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem.
4 Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.
5 Pan po Twojej prawicy zetrze królów w dniu swego gniewu.
6 Będzie sądził narody, wzniesie stosy trupów, zetrze głowy jak ziemia szeroka.
7 Po drodze będzie pił ze strumienia, dlatego głowę podniesie.
Teologia Psalmu 110
Ideą naczelną Psalmu 110 jest zapowiedź prorocza, że Mesjasz będzie królem i kapłanem. Królewska godność Mesjasza była przedmiotem zainteresowania autorów innych psalmów mesjańskich, jednak otrzymała ona w Psalmie 110 specyficzny wyraz. Kapłański zaś charakter Mesjasza jest prawdopodobnie całkowicie wkładem autora Psalmu do skarbca mesjanizmu biblijnego. Mesjasz w tym Psalmie jest przedstawiony jako wódz zwycięski, który po zadaniu klęski wrogom wzniesie wysoko głowę. Ideę zwycięskiego Mesjasza-Króla zawierały już proroctwa Jakuba, który błogosławiąc Judzie mówi o przyjściu tajemniczego „silo” tj. tego, do którego należy berło Judy. Nowością Psalmu jest to, że idee Mesjasza – Króla ujęte są w obrazy, jakimi inne księgi zapowiadały królewskość i dobroczynność Jahwe. Jedynie w tym tekście mesjańskim jest zapowiedziane, że Mesjasz zasiądzie po prawicy Jahwe i że z łona jutrzenki jest przez Jahwe zrodzony. Najważniejszy wkład w nauczanie proroków o Mesjaszu Psalmu 110 to zapowiedź Jego kapłaństwa. Autor obdarza Mesjasza podwójną godnością, króla i kapłana. Godność kapłańska Mesjasza będzie większa niż Melchizedeka, gdyż będzie godnością wieczną. Określenie jakiejś osoby nazwą „kohen” (kapłan) było zarezerwowane w Izraelu dla potomków rodziny Aarona. Toteż treść wiersza 4 jest unikalna w Starym Testamencie. Jezus Chrystus w pełni zrealizował zapowiedź Psalmu 110 o królewskiej i kapłańskiej godności Mesjasza.
ks. Prof. Stanisław Łach
Ten psalm prawdopodobnie śpiewano podczas wstępowania na tron jerozolimski nowego króla – potomka Dawida. Składano wtedy królowi życzenia, aby pokonał wrogów. Autor Psalmu chciał w obrazie obrzędu koronacyjnego królów Syjonu przedstawić zapowiedzianego Mesjasza, najsławniejszego potomka Dawida. Obraz „łona jutrzenki” i „rosy” jest odniesieniem się do tych miejsc w Piśmie Świętym, w którym używa się tych określeń, aby mówić o wielkości Boga (np. tekst z księgi Amosa 4,13 „On to jest, który tworzy góry i stwarza wichry, myśli ludzkie poznaje, wywołuje jutrzenkę i ciemność, stąpa po wyżynach ziemi. Pan Zastępów jest imię Jego”) albo Jego łasce (np. tekst z Psalmu 133,3 „jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon; bo tam udziela Pan błogosławieństwa, życia na wieki”). Mesjasz z przeznaczenia Boga jest wyniesiony wysoko, aby być rosą zbawczą dla wszystkich. Głęboko utkwiły mi w pamięci te momenty, kiedy chodziliśmy z moimi małymi dziećmi po łące lub lesie ranną porą i obserwowaliśmy zbierające się krople rosy w zagłębieniach liści. Delikatnie zrywaliśmy je, tak aby nic nie upadło na ziemię i wypijaliśmy.
Wiesław Gdowicz
Nie można odczytywać Psalmów „po prostu” tak jakby przemawiał przez nie żydowski naród ani też „po prostu” tak, jakby przemawiał nimi Chrystus, ani wreszcie tak, jakby wypowiadały one „po prostu” życie nasze lub życie Kościoła. Nie istnieje żadne „po prostu”. Teksty Psalmów są łańcuchem kolejnych ogniw tkwiących jedno w drugim. Recytator może codziennie zmieniać ogniwo i tak ćwiczyć się w tej sztuce przechodzenia.
Paul Beauchamp SJ
