Psalm 120 (tłum. ks. Prof. Stanisław Łach)
1. Pieśń pielgrzymów. Do Jahwe wołałem w moim ucisku i wybawi mnie.
2. Jahwe, wybaw mnie od warg kłamliwych, od języka oszukańczego.
3. Co ci da i co ci doda języku kłamliwy?
4. Strzały wojownika ostre, z jałowca żarzące się węgle!
5. Bida mi, że przebywam w Mesek, że mieszkam w namiotach Kedaru.
6. Zbyt długo przebywa moja dusza moja z ludźmi nienawidzącymi pokoju.
7. Ja pokojem! A gdy mówię – to – oni o wojnie.
Teologia Psalmu 120
Jak pielgrzym wyglądał od Boga na Syjonie otrzymania pokoju w Starym Testamencie, tak i każdy wierny Nowego Testamentu może jedynie otrzymać pełny pokój, który Jezus przyniósł ludziom, stając się naszym Pokojem.
ks. Prof. Stanisław Łach
On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. (Ef 2,14)
Jest to pierwszy z Psalmów ( Psalmy od 120 do 134) nazywanych pieśniami pielgrzymstwa. Były one śpiewane przez pielgrzymów zbliżających się do Jerozolimy. Wielu czcicieli Jahwe mieszkało poza granicami kraju. Na doroczne uroczystości przybywali w prywatnych czy grupowych pielgrzymkach. Bohater znajduje się daleko od ojczyzny. Mieszka na północnym brzegu pustyni syryjskiej. Człowiek, który śpiewa tę pieśń jest przekonany o tym, że jego modlitwa będzie wysłuchana. Psalm dzieli się na trzy części; 1. Modlitwa (w 1-2); 2. Formuła przekleństwa (w 3-4); 3. Lamentacja (w 5-7). Słowo, które dotyka. Słowo, które może zachwiać wiarą czy ufnością. Takie słowo jest często wypowiadane. Obok słowa budującego, słowo niszczące. Są takie chwile, gdy złe słowo wchodzi tak głęboko, że odczuwa się fizycznie. Język jakby rozjuszone zwierzę atakuje człowieka wzbudzając strach. Zastanawiam się nad wierszem drugim. Psalmista mówi do Boga tak jakby został już wysłuchany. Dlaczego więc ponawia swoją prośbę? Być może w prośbie o ochronę przed uderzeniem złośliwego języka sąsiadów (ostre strzały i gorące jak węgle) uświadamia sobie niszczącą siłę swojego własnego. Tego języka, który powinien chwalić Boga i prowadzić ludzi do pokoju. Tego czego nie może sam uczynić, to jest ochronić się przed skutkami języka, to dokona Bóg. W pierwszym Psalmie pielgrzymów rozpoczynamy od języka. To on poprowadzi ludzi spragnionych Boga do Jerozolimy. Przyłączamy się do tej pielgrzymki.
Wiesław Gdowicz
Poznanie działalności Ducha w Pismach prowadzi nas do uznania aktywności tegoż Ducha, który kieruje nas ku Jednorodzonemu. Duch zaświadcza przez Pisma, że Jednorodzony nie jest sam i my – podobnie jak On – też nie jesteśmy sami. Jednorodzony odwzorowuje nas wszystkich, ale też jest pierwowzorem, który od początku pociągał każdego człowieka.
Paul Beauchamp SJ
