Psalm 132 (tłum. Biblia Tysiąclecia)
1 Pieśń stopni. Pamiętaj, Panie, Dawidowi cały trud jego: 2 o tym, jak złożył przysięgę przed Panem, związał się ślubem przed Mocnym Jakuba: 3 Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża, 4 nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku, 5 póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania - Mocnemu Jakuba. 6 Otośmy słyszeli w Efrata o arce, znaleźliśmy ją na polach Jaaru. 7 Wejdźmy do Jego mieszkania, padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego! 8 Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia, Ty i Twoja arka pełna chwały! 9 Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują! 10 Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida, nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca! 11 Pan zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę, od której nie odstąpi: [Potomstwo] z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie. 12 Jeżeli zachowają twoi synowie moje przymierze i moje napomnienia, których im udzielę, także ich synowie na wieki zasiądą na twoim tronie. 13 Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie: 14 To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie. 15 Będę szczodrze błogosławił jego zasobom, jego ubogich nasycę chlebem. 16 Jego kapłanów odzieję zbawieniem, a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować. 17 Wzbudzę tam moc dla Dawida, zgotuję światło dla mego pomazańca! 18 Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół, a nad nim zabłyśnie jego korona.
Teologia Psalmu 132
Psalm 132 stanowiący modlitwę za króla w ciężkim położeniu, umotywowaną zasługami Dawida i jego obietnicą otrzymaną od Boga, przez pośrednictwo Natana, oraz wyborem Syjonu – stolicy królewskiej na miejsce przebywania Jahwe, jest w swym zakończeniu zapowiedzią nadejścia wielkiego króla z rodu Dawida, który ze Syjonu rządzić będzie szczęśliwie i dobroczynnie.
ks. Prof. Stanisław Łach
Po przeniesieniu Arki do Jerozolimy, nie nastał jeszcze dla Izraela czas pokoju. Król Dawid nie mógł pogodzić się z faktem, że Arka została umieszczona w namiocie, podczas gdy on sam mieszka w pałacu. Zwierza się prorokowi Natanowi ze swoich wątpliwości. W nocy prorok otrzymuje odpowiedź od Boga. Wśród wielu zapowiedzi dotyczących przyszłości, bóg zapowiada również, że to nie Dawid, lecz jego syn zbuduje świątynię dla Jahwe. Natan przekazuje treść widzenia Dawidowi. Król przejęty objawieniem wielbi Boga w modlitwie: „Kimże ja jestem, Panie mój, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd? Ale to było jeszcze za mało w Twoich oczach, Panie mój, Boże, bo dałeś zapowiedź tyczącą domu sługi swego na daleką przyszłość, do końca ludzkich pokoleń, Panie mój, Boże.” To jest konieczny kontekst dla treści Psalmu 132. Tym co scala ten Psalm to wspomnienie przysięgi jaką złożył Dawid, że zbuduje Jahwe przybytek dla Arki i przysięgę jaką złożył Jahwe Dawidowi, że potomstwo jego wiecznie i szczęśliwie rządzić będzie na Syjonie. Psalm 132 jest psalmem mesjańskim, gdyż wybiega w czasy ostateczne, zapowiadając Dawidowi potężnego następcę. Składa się z dwóch części po 10 wersów każda (ww. 1-10. 11-18). Obydwie części zawierają podobne terminy i frazy. „Dawid” występuje na początku i na końcu każdej części. W ciężkim położeniu król zwraca się do Boga o pomoc. Powołuje się przy tym na wysiłek Dawida jaki ten poniósł, aby urządzić miejsce kultu Bożego na Syjonie (ww. 2-9) a następnie na przysięgę Bożą, jaką Dawid otrzymał dla całej swojej dynastii (ww. 10-12).Szczególnie ważne są ww. 15-18, gdyż w nich jest zawarta zapowiedź wyjątkowego potomka Dawida, który zapoczątkuje czasy specjalnego błogosławieństwa Bożego.
Wiesław Gdowicz
Ponieważ uwielbienie jest początkiem i końcem wszystkiego, można zapytać, co znajduje się pośrodku. Wielbić u początku, wielbić przy końcu; jaką zaś barwę powinno mieć to, co nie jest ani końcem, ani początkiem, owo TERAZ, czymże może być, jeśli nie uwielbieniem? Istnieje inny kolor. „Teraz” to często krzyk i błaganie.
Paul Beauchamp SJ
