środa, 10 stycznia 2007

Psalm 133

Psalm 133 (tłum. Biblia Tysiąclecia)

1 Pieśń stopni. Dawidowa. Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem; 2 jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę, 3 jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon: bo tam udziela Pan błogosławieństwa, życia na wieki

Teologia Psalmu 133

Jedność bardzo mocno podkreślał Jezus w swojej nauce. (J 13, 35). Jest to cecha Jego ucznia. Potem wychwalali ją Jego uczniowie - jak Paweł w Liście do Rzymian (Rz 12, 10) czy Piotr (1P 2,17).

ks. prof. Stanisław Łach

To przedostatni Psalm w naszej wędrówce – pielgrzymce do świątyni w Jerozolimie. Jesteśmy prawie, że na jej stopniach. Zanim jednak wejdziemy czeka nas niespodzianka. Psalm 133. Za krótki by go dzielić na części, na pierwszy rzut oka sławi zgodę rodzinną. Intensywna analiza zaskakuje. Bo co ma wspólnego fakt wspólnego mieszkania braci z olejkiem wybornym na głowie i rosą Hermonu. Oliwa miała właściwości leczące i pielęgnacyjne. Używano jej do pielęgnacji włosów poprzez wylanie jej na głowę spływając moczyła brodę i plamiła szatę. I to można porównać do rosy, która również jest życiodajna. Olejek i rosa są symbolami odświeżania w gorącym klimacie Palestyny. Rosa Syjonu bardziej odświeża niż rosa Hermonu, gdyż jest jak samo życie. Jak połączyć mieszkanie razem braci z olejkiem? Jeżeli przeniesiemy uwagę z „braci” na „miejsce”. Świątynia była miejscem, w mentalności starożytnego wschodu, z którego wypływały dobrodziejstwa bogów na życie ludzkie. Rodzina to relacje, dom to miejsce. Świątynia to też dom.

Wiesław Gdowicz

Ciągłe „na wieki wieków” uwielbienie jest li tylko wyobrażeniem Bożej wieczności. Powtarzanie nie tylko nie odkrywa, ale może nawet przesłonić to, czym jest prawdziwa wieczność Boga: Bóg jest bowiem jednocześnie wieczny i wiecznie nowy „nową całością wieczną” jak mówi poeta. Aby człowiek to zrozumiał, drogi Boże prowadzą go przez cierpienie zacierające szlaki wiecznego uwielbienia: Twoja droga wiodła przez wody (...) i nie znać było Twych śladów (Ps 77, 20). Kto odkryje nowy tytuł do chwały, pieśń nową, jeżeli strapienie nie sprawi, że zgubi on na chwilę szlak starego śpiewu? To tylko moment, a tak uciążliwy, że wszystko niweczy.

Paul Beauchamp SJ